Dwumiesięczny embrion mierzy już średnio 3 cm.  Wykształcanie się organów jest zakończone: wszystkie są na swoim miejscu; teraz będą powoli dojrzewać  – proces ten trwać będzie nawet po narodzinach.

Dziecko, nazywane od teraz płodem, może się już poruszać, ale jego ruchy są zbyt delikatne, by były wyczuwalne. Natomiast badanie ultrasonograficzne potwierdza, że delikatne stukanie w brzuch wywołuje reakcję dziecka. Potrafi ono prostować szyję i kręcić główką, rączkami dotyka swojej twarzy.

Rysy twarzy są już rozpoznawalne. Kształtuje się podniebienie, a w dziąsłach powstają zębodoły. Doskonali się również budowa ucha.

Pęcherzyk żółciowy wytwarza już żółć, a i szpik kostny podejmuje działalność – za parę tygodni zastąpi całkowicie wątrobę w produkcji czerwonych krwinek. Nerki produkują zwiększone ilości moczu, a chłopców jądra zaczynają wytwarzać testosteron!

Dobra wiadomość: Mama może już częściowo odetchnąć – skończyła się organogeneza, co oznacza, że wszystkie główne narządu są wykształcone. Na tym etapie ryzyko pojawiania się wad rozwojowych jest już znikome!