Szczepienia obowiązkowe i zalecane w wieku przedszkolnym

Obowiązkowe i zalecane szczepienia u dzieci między 2. a 6. r.ż. ilustruje tabela  5.
Obowiązkowe (na czerwono) i zalecane szczepienia u dzieci między 2. a 6. r. ż.
 

Szczepionki zalecane wykonywane są na koszt rodziców.

Haemophilus influenzae, Neisseria meningitidis i Streptococcus pneumoniae 
Posocznice i zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych wywołują przede wszystkim takie bakterie otoczkowe, jak H. influenzae, N. meningitidis i Str. pneumoniae. Szczególnie zagrożone są nimi dzieci poniżej 2. r. ż., których niedojrzały układ odpornościowy nie potrafi produkować przeciwciał. Dlatego dla tego wieku opracowano specjalne szczepionki, tzw. skoniugowane. Powyżej 2. r. ż. zagrożenie tymi posocznicami nieco spada, ale utrzymuje się na dość wysokim poziomie do 5. r. ż.. W tym wieku układ odpornościowy jest nieco sprawniejszy i w zasadzie do skutecznej indywidualnej ochrony wystarczają szczepionki polisacharydowe. Bez względu na rodzaj szczepionki,  po 2. r. ż. wystarcza podanie dziecku pojedynczej dawki  którejkolwiek z dostępnych na rynku szczepionek.

Grypa

Sposób szczepienia

• Dorośli i dzieci po 3. r. ż. już uprzednio szczepione – jednorazowa dawka przed, ale i w czasie sezonu epidemicznego
• Od 6.  – 36. m. ż. – 0,25 ml jednorazowo i powtórzyć po 4 tyg.
• Od 3. r. ż. – 0,5 ml jednorazowo lub dwukrotnie (w odstępie 4 tyg.).
• Gdy dziecko było szczepione w ubiegłych latach, wystarczy jednorazowe szczepienie w danym roku.

Ospa wietrzna
Sposób szczepienia

• 1.  r. ż. – jedna dawka.
• Dzieci i młodzież z ostrą białaczką limfoblastyczną (w okresie remisji) – jedna dawka.

Wirusowe zapalenie wątroby typu A
Sposób szczepienia

• 2 dawki:  0  i  w 6 – 12 mies. po pierwszej.
• Odporność pojawia się z reguły po 2 tygodniach od pierwszej dawki.

Odkleszczowe zapalenie mózgu
Sposób szczepienia

• Dawka zerowa; następna od 1 do 3 mies. po pierwszej; trzecia od 9 – 12 mies. po pierwszej; potem co 3 lata.

Obowiązkowe i zalecane szczepienia u dzieci między 2. a 6. r.ż. ilustruje tabela  5.
Obowiązkowe (na czerwono) i zalecane szczepienia u dzieci między 2. a 6. r. ż.
 

Szczepionki zalecane wykonywane są na koszt rodziców.

Haemophilus influenzae, Neisseria meningitidis i Streptococcus pneumoniae 
Posocznice i zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych wywołują przede wszystkim takie bakterie otoczkowe, jak H. influenzae, N. meningitidis i Str. pneumoniae. Szczególnie zagrożone są nimi dzieci poniżej 2. r. ż., których niedojrzały układ odpornościowy nie potrafi produkować przeciwciał. Dlatego dla tego wieku opracowano specjalne szczepionki, tzw. skoniugowane. Powyżej 2. r. ż. zagrożenie tymi posocznicami nieco spada, ale utrzymuje się na dość wysokim poziomie do 5. r. ż.. W tym wieku układ odpornościowy jest nieco sprawniejszy i w zasadzie do skutecznej indywidualnej ochrony wystarczają szczepionki polisacharydowe. Bez względu na rodzaj szczepionki,  po 2. r. ż. wystarcza podanie dziecku pojedynczej dawki  którejkolwiek z dostępnych na rynku szczepionek.

Grypa

Sposób szczepienia

• Dorośli i dzieci po 3. r. ż. już uprzednio szczepione – jednorazowa dawka przed, ale i w czasie sezonu epidemicznego
• Od 6.  – 36. m. ż. – 0,25 ml jednorazowo i powtórzyć po 4 tyg.
• Od 3. r. ż. – 0,5 ml jednorazowo lub dwukrotnie (w odstępie 4 tyg.).
• Gdy dziecko było szczepione w ubiegłych latach, wystarczy jednorazowe szczepienie w danym roku.

Ospa wietrzna
Sposób szczepienia

• 1.  r. ż. – jedna dawka.
• Dzieci i młodzież z ostrą białaczką limfoblastyczną (w okresie remisji) – jedna dawka.

Wirusowe zapalenie wątroby typu A
Sposób szczepienia

• 2 dawki:  0  i  w 6 – 12 mies. po pierwszej.
• Odporność pojawia się z reguły po 2 tygodniach od pierwszej dawki.

Odkleszczowe zapalenie mózgu
Sposób szczepienia

• Dawka zerowa; następna od 1 do 3 mies. po pierwszej; trzecia od 9 – 12 mies. po pierwszej; potem co 3 lata.