Imię dla dziewczynki czy chłopca może wydawać się modne, atrakcyjne, oryginalne. Ale czy naprawdę jest najlepszym wyborem dla Twojej pociechy?

Dawniej imiona dziedziczyło się po dziadku czy babci, a nawet po rodzicach. Dziś inspiracją dla nazywania potomstwa bywają niestety często celebryci, fikcyjne postaci ze świata książek i filmu, a nawet marki czy dania! W Stanach Zjednoczonych na fali popularności japońskiej kuchni zaczęto na przykład masowo nadawać chłopcom imię „Ramen”!

Czym się kierować (https://beta.niebieskiepudelko.pl/jak-wybrac-imie-dla-dziecka-7-wskazowek/), aby latorośl nie musiała za nasz wybór płacić całe życie? Oto podstawowe błędy, które popełniają rodzice…

Popularne znaczy nieciekawe?

Dążenie do oryginalności ma swoje zalety i wady. Z jednej strony, obserwacje psychologiczne jasno dowodzą, że dzieci o unikalnych imionach są niejako predysponowane do oryginalności i często faktycznie wyróżniają się wśród rówieśników w pozytywny sposób. Z drugiej, popularne imiona są dobrze kojarzone przez większości małolatów, więc na etapie pierwszych lat życia mogą być kluczem do bycia szerzej akceptowanym. Istnieją nawet badania dowodzące, że pracodawcy podświadomie chętniej wybierają do pracy kandydatów o prostych, łatwych imionach. A dziwne imiona (https://beta.niebieskiepudelko.pl/69-imion-ktorych-lepiej-nie-nadawaj-swojemu-dziecku/) mogą być też przyczyną bullyingu, wyśmiewania czy poczucia społecznej nieadekwatności.

Zapominamy o zdrobnieniach

Niewiele jest imion, z których korzysta się zazwyczaj w oryginalnej wersji. Mia bywa Mijusią, Max Maksiem, ale już Hermiona? Klasyczne staropolskie imiona dla dziewczynki (https://beta.niebieskiepudelko.pl/imiona/imiona-dziewczynka/) i chłopca są pod tym względem bezpieczne, bowiem przekształcają się w dobrze znanych i lubianych Jasiów, Stasiów, Asie i Agi. Bardzo oryginalne, a zwłaszcza te dłuższe imiona zdrobniają się jednak dość nieporęcznie, co może w przyszłości stanowić dla dziecka źródło kompleksów.

Ten sam problem dotyczy imion o obcojęzycznej pisowni, które prędzej czy później skończą jako spolszczone dwusylabowe skróty i córka zamiast romantycznej Michelle będzie po prostu Misią, zaś Yves stanie się Iwkiem. Czy o to faktycznie nam chodzi?

Imiona wzorowane na kaprysach

Nie wszystko to, co wydaje się modne i awangardowe dzisiaj, będzie miało ten sam wydźwięk za 10 czy 20 lat. Stąd kontrowersyjne są również imiona dla dzieci wzorowane na aktualnych idolach z filmów, seriali, muzyki czy programów typu „reality show”. Pamiętajmy również, że owe krótkotrwałe fascynacje to tylko nasze osobiste widzimisię, które potomek w przyszłości może mieć nam za złe. Czasy i gusta zmieniają się bowiem dość zasadniczo!

Niedopasowanie do nazwiska

Imię i nazwisko to etykieta, którą chłopiec będzie się reklamować przez całe życie, kobieta przynajmniej przez połowę. Tak, jak nazwa firmy, są one swego rodzaju wizytówką budującą image, zwłaszcza jeśli pojawiają się na CV, bez twarzy i osoby. Śmieszne lub groteskowe połączenia rzadko któremu człowiekowi wychodzą na dobre. Anna Twaróg to jeszcze brzmi dumnie, ale Estera Twaróg? W sieci znaleźć można również takie zabawne zestawianie (miejmy nadzieję, że nieprawdziwe) jak Brajan Pietruszka, Dżesika Bażant, Tajger Sznajder, Delfina Rybka czy Marylin Szczudło… Czy jest naprawdę rodzic, któremu nie przyjdzie głowy, że to brzmi po prostu śmiesznie?

Wygrywa jeden rodzic

Kwestia wyboru imienia nie powinna również być kłótnią między tatą a mamą, kończącą się słowami „niech Ci będzie”. Ważne, aby oboje rodzice akceptowali imię potomka i używali go z należnym szacunkiem i uczuciem. Brak takiej zgody prowadzić może w przyszłości, zwłaszcza w obliczu konfliktów małżeńskich, do naigrywania się, szyderstw lub sytuacji, w której jeden z rodziców będzie mówić do dziecka „po swojemu”. Nie tędy wiedzie droga do samoakceptacji i poczucia pewności siebie.

Wiara, że imię niesie w sobie potencjał

Ostatnie dekady przyniosły nowy styl wychowania, w którym ambitni rodzice jeszcze w okresie ciąży planują karierę dla potomstwa, najczęściej na bazie osobistych zainteresowań lub aspiracji. W tym duchu wybierają imiona, które na całym świecie kojarzą się dość jednoznacznie – Usain jest biegaczem, Serena tenisistką, Albert geniuszem, Amadeusz muzykiem, Kobe koszykarzem, itd. Ten pomysł jest, niestety, ze wszech miar zły. Po pierwsze, niejako wywiera nacisk na dziecko od narodzenia (należy się spodziewać, że na samym imieniu ambicja rodziców się nie skończy), po drugie zaś, może doprowadzić w przyszłości do kuriozalnych sytuacji, w których na przykład wspomniany wyżej Usain jest najpowolniejszy z całej klasy, a rówieśnicy na pewno nie pozostawią tego bez komentarza!

Uleganie dziadkom

W wielu rodzinach istnieją pewne tradycje dotyczące nadawania imion, a starsze pokolenie próbuje wymóc ich kontynuację. Czasem bywa to również kwestia emocjonalnego szantażu lub nieustającego nagabywania, od którego po prostu chcemy mieć święty spokój. Zgoda, aby babcia czy dziadek przeforsowali swoją wersję imienia dla dziecka, jest równie niezdrowa, jak wygrana jednego z małżonków. Niestety, dystans dwóch pokoleń nie we wszystkich aspektach zapewnia dobrą perspektywę, zaś wybór imienia dla dziecka powinien być zaszczytem i odpowiedzialnością rodziców.

Zapominanie o innych dzieciach

Tak jak imię i nazwisko tworzą całość, tak i imiona dzieci w rodzinie powinny cechować się pewną spójnością. Nie tylko brzmi to lepiej, ale przede wszystkim buduje pewną formę więzi między rodzeństwem. Jeśli więc decydujemy się na oryginalnego, obcojęzycznego syna pierworodnego, nie nazywajmy córki Bogusią. Dopasowywać warto pod kątem pochodzenia imienia, jego długości, wydźwięku, a niektórzy rodzice wręcz stawiają na wspólną pierwszą literę. Ania i Tomek, Ema i Lea, Emil i Alina, Balladyna i Walenty – to dobre przykłady, którymi można się inspirować…

Najważniejsze, aby pamiętać, że dziecko ma być ze swego imienia dumne i ma ono mu w życiu pomagać raczej niż szkodzić!