Zadbaj o prawidłowy rozwój dziecka już wtedy, kiedy zaczyna samodzielnie siadać

Samodzielne siadanie niemowlęcia to umiejętność, na którą z niecierpliwością czekają rodzice oraz samo dziecko. Dla opiekunów może oznaczać to więcej swobody. Dla pociech – możliwość oglądania świata z zupełnie nowej i bardziej atrakcyjnej perspektywy. Warto przy tym pamiętać, by i w tym okresie zadbać o prawidłowy rozwój dziecka.

Niemowlęta rozwijają się w różnym – indywidualnym dla siebie tempie. Niektóre 7-miesięczne dzieci potrafią bawić się swobodnie w pozycji siedzącej, podczas gdy część 9-miesięcznych maluchów dopiero podejmuje próby siadania. Nie ma sensu przyspieszać tego etapu, ponieważ dziecko prędzej czy później będzie gotowe, aby siedzieć.

Tego unikaj

“Stara szkoła” mówi o tym, żeby podciągać niemowlę za ręce do pozycji siedzącej oraz próbować sadzać dziecko i otulać je poduszkami – tak, by zapewnić stabilność i uniknąć przechylania na boki i do przodu. To błędne postępowanie, które – choć faktycznie może przyspieszyć moment siadania – tak naprawdę przynosi więcej szkód niż pożytku. Warto bowiem wiedzieć, że przyspieszanie nauki siadania w ten sposób wpływa na zaburzenie dojrzewania kośćca i pojawienie się wad kręgosłupa.

Dziecko gotowe do nauki siadania

Kiedy niemowlę będzie gotowe do siadania, jego ciało będzie dawało wyraźne znaki. Dziecko opanuje podnoszenie głowy i rozglądanie się na boki z pozycji leżenia na brzuchu, a następnie przewroty z pleców na brzuch i odwrotnie. W tym momencie przyjdzie pora na samodzielne siadanie.

Przy pierwszych próbach siadania, dziecko będzie potrzebowało wsparcia. Warto więc zapewnić mu stabilny przedmiot, np. fotelik. Samodzielną naukę siadania ułatwiają również szczebelki łóżka, za pomocą których dziecko podciąga się do pozycji siedzącej.

Ważna odpowiednia pozycja podczas siedzenia

Jeśli dziecko już samodzielnie siedzi, tj. nie przewraca się na boki, należy zadbać o odpowiednią pozycję. Ważne jest, by już na wczesnym etapie nie dopuszczać do siadania w tzw. siadzie W (siad między piętami). Zbyt długie utrzymywanie takiej pozycji wpływa negatywnie na rozwój i wzrost dziecka. W przyszłości bardzo często dochodzi do rozwoju wielu wad ortopedycznych oraz problemów z kontrolowaniem wyprostowanej postawy.

Tendencja do siadu W jest zwykle efektem słabej stabilizacji posturalnej ciała dziecka, a więc osłabionych mięśni brzucha przy zwiększonym napięciu w grzbiecie. Przyczyn takiego stanu należy upatrywać w popełnianych błędach już na etapie pierwszych miesięcy rozwoju niemowlęcia. Dziecko kładzione lub sadzane na miękkim podłożu najczęściej nie ma odpowiedniego napięcia mięśni brzucha. Dlatego zaleca się, by od samego początku kłaść czy sadzać dziecko na twardszym podłożu. Świetnie w tej roli sprawdza się np. piankowa mata ułożona na podłodze.

Chcąc uniknąć nieodpowiedniej pozycji podczas siedzenia w wieku późniejszym, należy zadbać o prawidłowy rozwój dziecka już od pierwszych dni życia. Przede wszystkim trzeba pozwolić mu zdobywać kolejne umiejętności w odpowiednim dla niego czasie. Nie można sadzać dziecka w momencie, gdy nie potrafi jeszcze tzw. siadania z czworaków.