Zakażenie glistą ludzką: leczenie i zapobieganie u dzieci

Glistnica (ascariosis)
Jest spowodowana przez glistę ludzką (ascaris lumbricoides). Człowiek zakaża się przez połknięcie larwy inwazyjnej w otoczce jajowej pasożytów, które znajdują się w zanieczyszczonej ziemi. Z połkniętych jaj wylegają się larwy. Przedostają się one z jelita poprzez naczynia krwionośne lub chłonne do płuc, gdzie wzrastają. Następnie zostają odkrztuszone, połknięte z powrotem dostają się do jelita cienkiego, gdzie osiągają dojrzałość płciową i długość 25-30 cm. Jaja są wydalane z kałem, będąc źródłem dalszego zakażania przenoszonego przez brudne ręce, sanitariaty lub ręczniki. Glisty mogą opuszczać przewód pokarmowy gospodarza wraz z kałem, a nawet przez jamę ustną! Są podobne do dżdżownicy. Inwazja glisty nie należy do częstych u dzieci – z wyjątkiem tych, które lubią zabawy w ziemi.

Objawy kliniczne to najczęściej bóle brzucha, zgrzytanie zębami, często brak przybytków wagi lub chudnięcie. Mogą też występować objawy płucne – kaszel, plwocina podbarwiona krwią. W badaniu rentgenowskim znaleźć można nacieki płucne. U części zakażonych dzieci rozwijają się objawy alergiczne na antygeny glisty: obrzęki powiek, nieżyt nosa, zapalenie spojówek, a także wysypki skórne. Do rozpoznania dochodzi zwykle przez zauważenie wydalonej glisty lub jaj w badaniu makroskopowym kału. Leczenie według wskazań lekarza: pyrantelum, vermox lub zentel.